ერთ დღეს უცნაურმა სევდამ შემომიტია. სევდას როგორ არ ვიცნობდი, მაგრამ ეს სხვებს არ გავდა. შემომისახლდა და გამიშინაურდა. რამდენიმე თვეში ამ გრძნობას თავისი სახელი დავარქვი - ზრდასრულობის სევდა და მოგვიანებით, სხვებისთვის რომ მომინდა გამეზიარება, ვიზუალური გამოსახულებაც მოვუძებნე. ზამთრის გათოშილ საღამოს, გრძელი სამუშაო დღის შემდეგ სახლში რომ მიდიხარ, დაუსრულებელი საცობების რიგებით, ზუსტად ეგ შეგრძნებაა. თან რომ გინდა მალე მიხვიდე, თან ისეთი უენერგიო და მოწყენილი ხარ სახლიც ვერ გიშველის, ეგ ყოფილა ზრდასრულობის სევდა. თუ ეს თქვენთვის ნაცნობი გრძნობაა, მაშინ გირჩევთ მთებში წახვიდეთ, თანაც, დაუყოვნებლივ.